Tijdens de slotavond van de Week van de Ontmoeting droeg stadsdichter Jaap van Oostrum een mooi gedicht aan. Lees hem hieronder terug.
Een oud verhaal
In een wereld, die
steeds sneller lijkt te gaan,
staat de tijd voor menig mens toch stil
contact via mailtjes, appjes, telefoon,
dat is niet wat iedereen graag wil, kan of wil.
Een ontmoeting doet
een mens toch veel meer goed,
tijd om even de boel te laten,
rustig een keertje bij te praten.
’t Geeft een fijn gevoel, is hoe het leven moet,
door elkaar echt wat tijd te geven,
wordt ieder mens vanzelf weer blij.
Het is het aloude verhaal,
Adam had al die wens,
in ‘t paradijs, maar wel alleen
zonder een medemens.
Elk mens wil iemand, die hem ziet,
die met je lacht en praat,
er is bij ziekte en verdriet,
dan ook voor je klaarstaat.
Het is het aloude verhaal,
iedereen heeft die wens,
een partner, maatje, vriend, vriendin,
een trouwe medemens.
In een wereld, die
steeds sneller lijkt te gaan,
blijft ontmoeting zeker van belang
eenzaamheid ligt anders altijd op de loer,
zonder aanspraak duren dagen lang, veel te lang.
Een ontmoeting doet
een mens echt zoveel goed,
tijd om even de boel te laten,
samen gezellig bij te praten.
’t Geeft een fijn gevoel, is hoe het leven moet,
door elkaar echt wat tijd te geven,
wordt ieder mens vanzelf weer blij.
Jaap van Oostrum